We verlaten Tianshui weer met de trein met als bestemming Xining. Hier hebben we een tussenstop voordat we de Hemeltrein nemen. We komen aan op een enorm station waar we een soort van taxi scoren naar het hotel. Het blijkt geen echte taxi maar een gids die ons ook de omgeving wel even wil laten zien. Maar goed hij spreekt geen woord Engels en wij vertrekken de volgende dag alweer. Helaas voor hem heeft hij de verkeerde toeristen uitgezocht :-). We komen aan bij ons hotel en het ziet er heeeeeel erg verlaten uit. Maar nadat ons mannetje even bij een parkeerwachter navraag doet, blijken we even om het gebouw heen te moeten rijden. Daar staat gelukkig een echt hotel dat prima is. Pffff...we kregen al een beetje een deja vu gevoel.
De volgende ochtend hebben we nog even tijd om een grote moskee te bezoeken. Deze bleek volkomen ingebouwd te zijn tussen allemaal winkels en gebouwen. Tja, niet alles is mooi in China. Eenmaal terug in het hotel pakken we onze spullen bij elkaar, checken uit en nemen een taxi naar het station.
In de Hemeltrein worden we vergezeld door twee Chinese dames die geen woord Engels spreken, maar ze zijn wel vriendelijk. Al vrij snel zie en hoor je ze ook niet meer omdat de een haar bed in kruipt en de ander met haar mobiel aan de gang gaat. Zo lang het nog licht is genieten we van het uitzicht dat steeds meer veranderd. Het wordt kaler en hoger. Ook veel tunnels waar van de ene nog langer is dan de ander. Onze maaltijd is een bak noodlesoep net als voor bijna iedereen in de trein. Om de haverklap komt er weer iemand met een bak langs op weg naar de waterkoker.
Het treinpersoneel vindt het blijkbaar zonde van de tijd om te lang te slapen, dus om 7.00 uur schalt er een gezellig vogelmuziekje uit de luidsprekers. Dat gaat als snel over in een actiever muziekje. Kortom we zijn vroeg wakker. Wiebe voelt zich prima maar ik heb me wel eens fitter gevoeld. Ik duik nog even weer m'n bed in want ik heb de halve nacht wakker gelegen.
Aangekomen in Lhasa worden we bij de controle gelijk meegenomen naar een kantoortje. Paspoorten worden uitgebreid bekeken, onze permit voor Tibet wordt gekopieerd en als alles goed blijkt te zijn, mogen we weer vertrekken. We worden verwelkomd door een gids en krijgen gelijk een sjaaltje omgeknoopt. Welkom in Tibet!
In het hotel aangekomen is het algehele malaise voor mij. Blijkt een gevalletje hoogteziekte te zijn. Veel drinken, een warm bad en vroeg m'n bed in. De volgende ochtend is het nog niet heel veel beter. Wiebe heeft echter nergens last van.
We sluiten aan bij een groepje toeristen die er al een dag Lhasa op hebben zitten. Score: twee Amerikanen (waarvan de ene eigenlijk ook Mexicaan is), een Japanner, een Russin en nog een meid uit Engeland. De Mexicaanse Amerikaan (Tomas), de Japanner (Utah) en de Engelse (Danny), gaan met ons mee naar Shigatse. Van de andere twee dames nemen we na deze dag afscheid.
Onze eerste dag Lhasa bestaat uit een bezoek aan het winterpaleis van de Dalai Lama, het Potala paleis. Druk, druk, druk. Na een vette lunch en een bezoekje aan een drogisterij voor iets tegen de hoogteziekte (een waanzinnig smerig drankje), gaan we door naar de Jokhang tempel. Ook hier is het een drukte van belang. Honderden mensen die offers brengen en bidden in en rond de tempel. Hierna kunnen we nog een rondje lopen om de tempel waar zich allemaal kleine winkeltjes bevinden. Wiebe loopt dapper nog even rond, terwijl ik even ergens ga zitten met een kopje thee.
Gelukkig hebben we in het hotel nog een tijdje om bij te komen. Na een warme douche en een uurtje in bed voel ik me weer fit genoeg voor het etentje met de rest van de groep.
Het smerige goedje wekt blijkbaar wel, want ik voel me vanochtend een stuk beter. Ons reisschema blijkt omgegooid te zijn. In plaats van nog een dag in Lhasa, vertrekken we de volgende met de rest van de groep naar Shigatse. Het blijkt een enerverende tocht. Hoge passen (de hoogste meer dan 5000 m), waanzinnige uitzichten, bergen, meren, gletsjers met als klein minpuntje dan de zandstorm die over ging in regen en sneeuw en de stenen die de berg af kwamen rollen op onze auto. Gelukkig waren het kleine steentjes en is alles goed gegaan, maar het was wel ff spannend.
In Shigatse hebben we een fijne kamer. Warm, schoon en geen rare geurtjes. We blijken de enige. Danny heeft een kamer die stinkt en Utah heeft geen verwarming. Lucky us.
We wachten in de lobby op Tomas die in een ander hotel zit zodat we samen een hapje kunnen eten. Hij blijkt problemen te hebben met zijn hotel, dus we gaan alvast maar naar het restaurantje dat onze gids ons heeft aangeraden. Blijkt geen succes. We komen binnen en worden al vreemd aangekeken. Wel komen ze gelijk met een karretje drinken aan. We vragen om een menu, maar dan blijkt het niet-Engels kunnen spreken ook hier te gelden. Er wordt een kok opgehaald die wel een paar woordjes spreekt. Hij begrijpt dat we een menu willen en komt er mee aan lopen. Dan volgt er echter gelijk een discussie met de dames van de bediening. Blijkbaar is dat menu niet de bedoeling. We hebben er geen goed gevoel bij, dus vertrekken en gaan op zoek naar een ander eettentje. We vinden een niet ver van het hotel waar ze lekkere Chinese gerechten serveren. De buik is weer vol als we ons bedje inkruipen.
De volgende ochtend bezoeken we nog een klooster, waarna we afscheid nemen van de groep. Zij gaan door naar het Everest Basecamp, terwijl wij met de trein teruggaan naar Lhasa. Omdat onze trein pas om 17.30 uur gaat, maken wij nog een wandeling om het klooster. Dit blijkt een mooie tocht de berg op te zijn. Boven aangekomen komen we bij al zittend op de rotsen tussen de lokale bevolking en wat schapen. Aan veilige hekjes enzo doen ze hier niet. Het is dan ook zeker geen aanrader voor mensen met hoogtevrees.
Daarna lopen we de stad in en bezoeken nog even een plaatselijke markt. Een hapje eten en dan wordt het langzamerhand tijd om richting het station te gaan.
Het was laat dat we weer aankwamen in Lhasa en na een heerlijke nachtrust en een keertje uitslapen, worden we om 9.30 uur opgehaald voor ons laatste dagje Lhasa. Op het programma stonden twee kloosters, maar de gids had ons gevraagd of we het leuk zouden vinden om het eerste klooster om te ruilen voor een kleine wandeling naar een ander klooster. Dat leek ons wel wat. Leuke wandeling een berg op met regelmatig even en korte stop om weer op adem te komen. Je kunt nog zo'n goede conditie hebben, maar die hoogte voel je toch wel.
's Middags hebben we als afsluiter nog een bezoek aan het Sera klooster waar we een debatsessie van de monniken bijwonen. Heel apart en niet in woorden te beschrijven. Wel een mooie afsluiter van onze tocht door Tibet, roof of the world.
Verstuurd vanaf Dani's padje