Dongala, of eigenlijk iets buiten Dongala. We hebben een leuk hutje met zich op de zee. Nog even napraten met Dina (onze gids) om vervolgens met een knuffel afscheid te nemen. Wat een schat.
Daarna maar even geïnformeerd of we een paar duikjes kunnen maken en dat blijkt geen probleem. Alex (de eigenaar en duikinstructeur) komt met wat formuliertjes en maakt even een praatje met ons. Hij plant ons voor de ochtendduik in. Inmiddels arriveert er nog een Nederlands stel waarmee we aan de praat raken.
De volgende ochtend een leuke ochtendduik gemaakt op het huisrif. Gewoon vanaf het strand het water in en dan gelijk in een koraaltuin terecht komen; beter kun je het niet krijgen. We hebben leuke dingen gezien. De rest van de dag een beetje kletsen met andere gasten en boekje lezen op een strandbedje onder een parasol. In de zon kun je echt niet gaan liggen. Wat is die verschrikkelijk sterk.
De volgende dag besluiten we nog een ochtendduik te maken. Kan qua tijd i.v.m. onze vlucht nog net. De stroming is gunstig voor ons. Met een boot worden we op een punt afgezet en met de stroming dobberen we langzaam weer naar ons strandje terug. De rest van de middag een kopie van de dag ervoor. Wel iets eerder naar bed, want we worden 's ochtends al tegen 5.00 uur opgehaald voor onze vlucht Palu-Makassar.
Na een uurtje vliegen komen we aan op Makassar. Tegen 11.00 uur maar een vroege lunch gescoord. Daarna naar Gate 5 voor onze vlucht naar Manado. Terwijl we zitten te wachten wordt omgeroepen dat onze vlucht gaat vertrekken vanaf Gate 6. Gelukkig waren we toch nog wel een beetje wakker en kunnen op tijd van wachtkamer wisselen. Waar we ons trouwens over verbazen is hoe het kan dat al die vriendelijke Indonesische mensen opeens compleet veranderen als ze moeten boarden. Het wordt omgeroepen en ze rennen zo ongeveer met z'n allen richting het vliegtuig alsof ze nog een plaatsje moeten bemachtigen. Hetzelfde gebeurd na de landing. Het toestel is nog bezig met remmen en de eerste riemen worden al losgeklikt zodat ze als een speer weer het vliegtuig kunnen verlaten.
In Manado is het nog even spannend of onze bagage ook daadwerkelijk met de vlucht is meegekomen, maar de rugtassen komen netjes over de bagageband de hal binnen. We worden netjes opgewacht door een chauffeur die ons naar Tomohon zal brengen. Een stille man die ons in een rustig tempo naar onze bestemming rijdt. We kunnen dus lekker de omgeving in ons opnemen. Daar kan de vorige chauffeur nog wat van leren...
In een klein dorpje vlak bij Tomohon (de bloemenstad) blijken we een kleine bungalow te hebben op een resort met een schitterend aangelegde tuin. Tussen de huisjes in kun je wandelen in de tuin en op verschillende plekken gaan zitten om van het uitzicht te genieten.
De vrije dag starten we met een ontbijtje in de tuin met uitzicht op de vulkaan die een paar maanden geleden nog uitgebarsten is. Hij rookt nog lekker. Daarna op zoek naar een ATM om onze rupiavoorraad aan te vullen. Het enige apparaat in de buurt geeft een foutmelding. Dat is balen, want we hebben niet veel meer. Later op de middag nog maar eens proberen. Vanuit de tuin hebben we zicht op een Chinese "domtoren". Geen idee wat het is, maar we besluiten er heen te wandelen. Tijdens de wandeling begint het een beetje te sputteren. Maar hopen dat dit niet overgaat in zo'n tropische bui.
We hebben geluk. De domtoren blijkt een verzameling van beelden en kleine tempels te zijn. Alles even bekeken en de toren opgeklommen. Vanaf hier een mooi uitzicht op de twee vulkanen in de buurt en de verdere omgeving.
Na dit bezoekje doorgelopen naar de hoofdstraat en een eettentje voor de lunch gezocht. In de ochtend hadden we al een gezien waarvan wij dachten dat het wel redelijk netjes was. Een typisch Indonesisch tentje met campingtafels en plastic stoeljes. Totaal niet gezellig, maar het was er wel druk. Wel even schrikken voor de eigenaars dat er twee blanke toeristen binnen kwamen lopen. We werden gelijk mee naar achteren genomen zodat we konden zien wat er te krijgen was. Vervolgens werd er nog iemand opgescharreld die een paar woordjes Engels sprak en ons kon vertellen wat er in de gerechten zat. Wel handig want in deze omgeving eten ze (volgens Dina) alles wat poten heeft, behalve een tafel.
Hond stond niet op het menu. We gingen zitten en kregen gewoon van alles in kleine porties op tafel gezet. De vis uit het meer was erg lekker en ook het gerecht met varkensvlees, maar de cola was wel nodig voor het blussen...stoom kwam zo ongeveer uit onze oren.
In de namiddag werden we voor onze bungalow nog verrast met koffie/thee en een specialiteit van de omgeving; iets van kokoskoekjes. Zalig! Het leek op gefrituurde kokosbolletjes gedompeld in palmsuiker. Wie heeft het recept hiervoor? Thuis maar even googlen.
Yotje onze nieuwe gids staat zondagochtend al voor het ontbijt klaar om onze tour in de omgeving en richting Tangkoko te verzorgen.
We starten bij een klein dorpje waar houten huizen op verzoek worden gebouwd. Als het huis klaar is en alles naar wens is, wordt het weer afgebroken en opnieuw opgebouwd op de gewenste plek. Daarna een korte stop op een markt. Van alles wordt hier verkocht. Op de vleesafdeling liggen een paar diersoorten die je in Nederland niet op de markt ziet liggen. We beginnen met een gewoon varken, dan zien we een paar honden, wat ratten op een stokje, een flinke slang en daarna nog een paar vleermuizen...
Halverwege de tour krijgen we een tropisch buitje die tot het einde van de tour aanhoudt. Op weg naar Tangkoko wordt het weer droog. Aan het einde van de middag komen we hier aan. Even een kopje thee/koffie en dan de jungle in voor onze eerste wandeling. De spookdiertjes staan op het programma. Eerst moeten we volgens de ranger haast maken, want we moeten een vogel zien. Geen idee waar hij het over heeft, maar we volgen hem maar netjes. Warm dat het is in zo'n jungle. In korte tijd zijn we doorweekt en dat terwijl het niet regent...
Ons doel blijkt een gat in een boom te zijn waarin een jong zit van een Red Knobbed Hornbill. Rond de tijd dat wij arriveren zal de vogel terugkomen met voedsel voor de kleine. Dit blijkt maar een paar keer per dag te zien te zijn. We hebben mazzel, want we staan nog maar net klaar met de camera en de vogel komt met veel kabaal (leek wel een helicopter) aanvliegen. Een paar minuten voeren en daarna verdween het dier weer. Mooi gezicht. Dan op weg naar ons hoofddoel; de spookdiertjes. Bij de slaapboom aangekomen, ziet onze ranger opeens in een boom vlakbij een paar couscoes zitten. Deze dieren zitten normaal hoog in de bommen, maar tot blijdschap van onze ranger zaten ze deze keer laag. We konden ze dus goed bekijken. Omdat de schemering snel invalt, toch maar weer naar de slaapboom om de spookdiertjes te spotten. Ze blijken inmiddels al in een bosje naast de boom te zitten, maar er is een zo aardig om toch zijn snoetje even te laten zien; wat een dotje...
In de reisbeschrijving stond een eenvoudige maaltijd in de avond, maar onze gastvrouw had een uitgebreide rijsttafel gemaakt voor ons.
De wekker hadden we gezet voor 4.45 uur aangezien we om 5.00 uur opgehaald zouden worden voor onze ochtendwandeling in de jungle. De ranger stond echter al iets eerder voor de deur. Gauw aankleden en goed inspuiten met antimug. Op weg erheen nog even gestopt bij een boom waar een mega tarantula op zat. Foto en weer verder op weg naar de slaapboom zodat we de spookdiertjes nog een keertje kunnen zien. De ranger heeft weer een hoog tempo. Nog een stop bij de Hornbill die even een klein hapje bij z'n jong komt brengen en daarna op zoek naar de Makaken. We komen terecht in een grote groep die absoluut niet bang zijn. We kunnen er gewoon tussendoor lopen en ze gaan uitgebreid voor ons zitten. Dat worden mooie plaatjes.
Helaas hebben we een korte wandeling omdat we gezien het tij, vroeg in Manado moeten zijn voor onze boot naar de Bunaken.
Een dik half uur en we arriveren op de eindbestemming van onze reis. Vanaf hier nog even een paar dagen duiken en genieten van het mooie Sulawesi.
Donderdagochtend vertrekken we richting het vliegveld voor onze vlucht naar huis...