We komen halverwege de middag aan. Gelukkig valt het verkeer reuze mee. We droppen onze spullen in het motel en lopen via het gigantische MGM-hotel naar The Strip. Het begint al een beetje te schemeren en de lichtjes komen ons tegemoet. We lopen wat rond, maar we zijn eigenlijk best moe van onze dag in Death Valley. Via een glazen lift gaan we ergens naar boven. Hier blijkt een Australisch steakhouse te zitten. We krijgen een leuk tafeltje langs de ramen. Daar hebben we ook zicht op de ingang van M&M-world. Als we na het eten weer buiten staan, zien we pas dat die glazen lift eigenlijk gewoon een gigantische Coca Cola-fles was. Ach ja, waarom ook niet. Op naar de M&M's. Niet te geloven; vier verdiepingen vol met M&M hebbedingetjes. Je kunt het zo gek niet bedenken, van mokken tot afwasborstels, pyama's, plectrums en vergeet vooral de M&M-kerstversiering niet. We kunnen de verleiding niet weerstaan en bij de muur met alle smaken en kleuren M&M's, vullen we ook een zak...
De volgende ochtend nemen we een ontbijtje bij Coco's...de rest van de dag hoeven we niets meer pffff.
Het plan de campagne....de ene kant van The Strip heen en de andere kant weer terug. Dat moet te doen zijn toch? We kijken onze ogen uit. New York hadden we al gezien, we komen de Eifeltoren tegen, in een van de hotels in een stukje van Venetië nagebouwd, compleet met de kanaaltjes en de gondels. Het plafond is net een echte lucht. Bij de Mirage is vanaf 17.00 uur een vulkaanuitbarsting te zien. Daar moeten we later maar voor terugkomen. Bij Bellagio zal vanaf dezelfde tijd het fontijnconcert te zien zijn. Komen we ook voor terug. Tegen een uur of 3 hebben we al lamme voeten. Op een terrasje komen we even bij. In het MGM gaan we op zoek naar de leeuwen. Volgens onze info moet er ergens in het hotel een leeuwenverblijf zijn. Helaas zijn ze onvindbaar. Dan maar op weg naar de vulkaanuitbarsting. Pff was de Mirage echt zo'n eind lopen? Net op tijd komen we aan. Drie minuten later staan we een beetje teleurgesteld te kijken...was dat echt alles? Maar hopen dat de show bij Bellagio beter is. We lopen een stukje terug en moeten een kwartiertje wachten. Inmiddels is het bijna donker en dan begint de show. Heel mooi om te zien en het was zeker onze lamme voeten waard. Hapje eten en dan met de voeten omhoog een boekje lezen op de motelkamer. Ohja en snel nog even een mailtje sturen naar Uncle Albert dat we de volgende dag langskomen.
Na nog een giga ontbijt bij Coco's vertrekken we richting Laughlin met een tussenstop bij de Hooverdam. Hier nemen we de uitgebreide tour diep de dam in. We komen door allerlei gangen. Een ervan lijkt een grote rioolpijp. Aan het einde kun je je fotocamera door een rooster steken en dan een mooie foto naar boven nemen. Onze camera's zijn iets te groot, dus dan maar even met de Iphone proberen. Leuke foto...
Na de tussenstop rijden we door naar Laughlin. We eten even snel een hapje in ons hotel en gaan dan kijken of we het RV-park kunnen vinden waar Uncle Albert verblijft. Vol ongeduld zat hij al te wachten. We gaan gelijk op pad en worden helemaal ingelicht over de casino's van Laughlin. Je registreert even en krijgt vervolgens 5 dollar speeltegoed. Dat doe je gewoon bij elk hotel/casino en zo kun je gratis spelen. Dan moet je er nog even op letten dat je vooral geen drank aan de bar besteld, want dan moet je betalen. Zit je echter achter een gokkast, dan zijn de drankjes gratis. Wel stellen de serveersters het op prijs dat je een kleine fooi geeft. Gelijk maar even kijken hoe dat gokken werkt dan. De eerste machine is erg aardig en na een tijdje gokken is is de 5 dollar gestegen naar 11 dollar. Even een hapje eten en dan nog maar een gokje wagen. Je blijkt best lang te kunnen spelen met 5 dollar, maar aan het einde van de avond is het op. Morgen nog maar wat andere casino's proberen.
De volgende ochtend ontbijten we samen en gaan dan shoppen. De heren gaan naar de electronica afdeling en Dani bekijkt de rest. Het is even zoeken, maar dan wordt zowaar de favoriete caramelpopcorn getraceerd. Helaas staat er maar 1 doosje en hebben ze geen voorraad meer. Balen, maar dit was nog maar de eerste winkel. Er staan nog twee op het programma. Dani heeft geluk, want de volgende winkel heeft meer pakjes in het schap staan. We maken er nog een gezellige middag en avond van. Morgenvroeg nog even samen ontbijten en dan nemen we weer afscheid van Uncle Albert.
Via route 66 rijden we richting Williams. Dit wordt onze uitvalbasis voor de Grant Canyon. Brrr wat is het hier koud. Gelukkig doet de verwarming op onze kamer het goed...
De volgende ochtend is het gelukkig niet zo koud meer. Volgens de moteleigenaar hebben we heel veel geluk met het weer. De week ervoor was het erg slecht weer gehad en was het zicht in de Grant Canyon ook beroerd geweest. Het weer blijft goed en we genieten van de mooie uitzichten. In de loop van de middag begint het steeds meer te waaien en ook wordt het weer een stuk kouder. Tegen 4 uur besluiten we terug te rijden naar Williams. De verwarming in de auto doet het ook goed. Op zoek naar een restaurantje voor diner. Onderweg nog even een muts gekocht...brrr we besluiten morgen naar het zuiden te rijden. Het is ons hier te koud. Bij de mexicaan krijgen we het weer lekker warm van de pittige salsa. Het eten is er zalig! Door de kou, met een stukje cheesecake onder de arm weer naar het motel. Verwarming op 10, sokken aan en dan even de blog bijwerken.