We zitten nu in de trein naar Moskou en hebben 4,5 uur de tijd om ons verblijf in St. Petersburg te beschrijven.
Ons eerste ontbijt in Rusland was verassend uitgebreid. Er was meer variatie dan in het hotel in Beuningen. Buikje kon dus rond gegeten worden. Dat moet ook, want ons kennende zullen we wel weer heel wat af lopen om de stad te bekijken. We hebben geluk, want als we naar buiten kijken zien we een blauwe lucht met af en toe een klein wit wolkje.
De hotelshuttlebus laten we links liggen en vol goed moed lopen we richting het Hermitage.
Het valt ons op dat de straten op de auto's na wel erg leeg zijn. Er zijn weinig mensen. De straten zijn zowieso kaal. Weinig tot geen bomen of groen te bekennen, alleen hoge vieze gebouwen. Maar als je goed kijkt zie je onder het vieze laagje wel mooie gebouwen doorschemeren. Af en toe zie je gelukkig ook een gebouw dat schoongemaakt en/of goed onderhouden is.
Hoe dichter we bij het toeristische gedeelte komen, hoe meer volk we op straat zien. Gezien de hoge concentratie aan camera's waarschijnlijk medetoeristen. Soms met gevaar voor eigen leven steken we brede straten over. Het groene voetgangerslicht geeft niet echt een veilig gevoel, want tegelijkertijd gaat vaak ook een licht voor verkeer dat afslaat op groen. Ze rijden soms zo hard, dat je echt wel gaat twijfelen of het veilig is over te steken. Maar het is goed gegaan, want we hebben de dag zonder ongelukken overleefd;-)
Hier in het centrum zie je af en toe wat parken. Dat geeft de stad gelijk een vriendelijker gezicht.
Tijdens het lopen langs allemaal grote mooie kerken en gebouwen zien we opeens een rode Engelse dubbeldekker...de vertrouwde hop on hop off bus. De dichtstbijzijnde halte wordt ons volgende doel.
We lopen een volledig ingepakt gebouw voorbij en komen uit bij een gigantisch plein. Aan de ene kant een groen/wit gebouw, het Hermitage/winterpaleis en aan de andere kant een enorm lang (700m) geel/creme achtig gebouw. Op het plein rijdt een politieauto met zwaaiende lichten rondjes. Op een andere hoek staan dikke gepantserde auto's met mannen in legeruniformen. Verder loopt er nog een stelletje rond in kledij uit de tijd van de tsaren. Of we op de foto willen (tegen betaling natuurlijk). Geen nuttige foto lijkt ons, dus helaas deze is straks niet in ons fotoalbum te bezichtigen.
Alles in de buurt van het plein bekeken en we besluiten op de dubbeldekker te stappen zodat we ook de wat verder gelegen bezienswaardigheden kunnen zien. En uiteraard kunnen we via de koptelefoontjes weer van alles over de stad te weten komen. Een Nederlandse stem verteld ons van alles op een enorm opgewekte en inspirerende toon (niet dus) allerlei weetjes. Klein minpuntje dat als de bus iets te snel rijdt, de info wordt stopgezet en wordt begonnen met de info over de eerstvolgende bezienswaardigheid. Het zal altijd de vraag blijven wie nu de minaar was van de Catharina de zoveelste en waaraan hij is overleden...en zo nog een paar weetjes.
Maar goed, we zitten net goed en wel op de bus als we bij een van de eerste haltes stoppen bij een waanzinnig mooie kerk. Echt, zo mooi hadden wij nog gezien. We stappen dus gelijk maar weer uit. Een rondje rond de kerk, want Wiebe wil 'm graag helemaal op de foto, maar dat blijkt best een uitdaging. Terwijl hij druk bezig is de perfecte plek te vinden, wordt ik aangesproken door drie Chinese meiden. In hun allerbeste Russisch proberen ze iets te vragen met hun camera in de hand. Ik gok dat ze vragen of ik ze op de foto wil zetten, maar geef voor de zekerheid maar te kennen dat ik geen Russisch spreek. De meiden gelijk helemaal opgelucht en blij dat ze in het Engels kunnen vragen of ik even een foto kon maken. Dus dat doe ik dan maar even. Helemaal blij met hun foto's vragen ze of ze ook even een foto van ons moeten maken. Waarom ook niet. Vervolgens hebben ze gelijk spijt want Wiebe geeft hun zijn camera en zijn lens is wel iets groter dan die van hun. Best eng. Maar bijna plat op de grond liggend lukt het om ons samen met de kerk op de foto te krijgen. Thnx!
Dan de weg even oversteken want daar staan kraampjes die op mij giga aantrekkingskracht hebben. Meuk met een hoofdletter M. Ondertussen is ook onze innerlijke mens weer toe aan krachtvoer. Eerst even op zoek naar een pinautomaat...na een kwartiertje ofzo hebben we al een gevonden. Dan nog een eettentje met een terrasje, want met dit mooie weer ga je toch niet ergens in een kelder zitten. Tja dat wordt een redelijke uitdaging, want hier in St. Petersburg zijn ze niet zo van de terrasjes. Uiteindelijk vinden we dan toch een: "Barcelona". Zo hebben we twee steden in een klap! En nu we er toch zijn, gaan we maar voor de tapa's.
Terug naar onze bus om ons rondje te vervolgen. Onderweg nog een klein oponthoud omdat een hoge pief per helikopter is afgezet en vervolgens met een pantserauto 200 meter verderop wordt gebracht. Dat van die hoge pief weten we natuurlijk niet helemaal zeker, maar dat stuk hebben we met wat fantasie ingevuld. Klonk wel stoer toch?
Opeens komen we in een brede straat met heeel veeel mensen. Stel je voor de Herestraat in Groningen op een mooie zaterdag, dan vermenigvuldig je deze straat net zo vaak tot hij ongeveer 4 km lang is, doe er nog een vierbaans weg tussen vol met auto's (of was het nu een zes baans?) en je hebt het winkelwahala van St. Petersburg. En ja ook hier zijn we op de terugweg toch maar uitgestapt. Heel lang hebben we er niet meer rondgelopen. Inmiddels was ook de middag bijna voorbij en begonnen onze voeten te piepen. Tijd voor een terrasje.
Het werd uiteindelijk gewoon een eettentje dat er leuk uitzag. Zalm met garnalen en groentes leek ons wel wat. Als voorafje pannenkoekjes met zure room. We hebben net onze vork in het voorgerecht geprikt als ook ons hoofdgerecht er al bij gezet wordt. Past net op het kleine tafeltje. Het hoofdgerecht bestaat uit zalm...en de rest...zou het nog komen? Geen idee, maar we bedenken ons opeens dat je aardappels of frietjes hier in Rusland extra erbij moet bestellen. We roepen er dus maar iemand bij. Helaas is de Engelssprekende dame nergens te vinden, maar een aardige jongen komt ons helpen. Klein probleem toch wel dat hij geen idee heeft waar wij het over hebben of wat we bedoelen. Het lukt ons uiteindelijk nog wel frietjes los te peuteren. De garnalen en groentes vergeten we maar.
Voeten piepen nog steeds, dus we besluiten de plek op te zoeken waar de hotelshuttle zou moeten staan. Als het goed is komt deze om het half uur. Helaas voor ons deze avond niet. Tenminste niet zolang wij er op wachten. De voetjes dan maar negeren en lopend op weg naar het hotel. Maar goed ook anders hadden we de heuse filmset naast de rivier toch maar even gemist.
Bij het hotel aangekomen werd ook duidelijk waarom de shuttle er niet was geweest. Hij werd gewassen...