Inmiddels zijn we al een week onderweg. De tijd vliegt.
Na Makassar zijn we naar het zuiden gereden. Onderweg is er van alles te zien. Overal
worden we aangegaapt. Hier in het zuiden van Sulawesi komen heel weinig toeristen. Op
gegeven moment kwamen we langs een lokale markt. Markten zijn natuurlijk altijd leuk
voor de foto's. Deze markt helemaal. We stapten de auto uit en werden gelijk begroet
door een vrouw die ons welkom heette in Indonesië, wilde weten waar we vandaan kwamen,
wat onze naam was en wat we gingen doen. Vervolgens ging het als een lopend vuurtje dat
er toeristen waren. Hilariteit alom. Lachen voor de foto, roepen dat je op de foto wil,
roepen dat je buurman op de foto wil. En om echt te laten weten dat je op de foto wilt,
dan klim je gewoon bovenop je kraam en til je je t-shirt op zodat je bolle buik te zien
is. De rit naar Bira was verder prachtig. We kwamen langs zoveel verschillende gebieden,
plantages, zoutvelden, botenbouwers, enz. Teveel om op te noemen. Halverwege de middag
kwammen we aan in Bira. Dit bleek het type honeymoon bestemming te zijn. Een klein
huisje aan een wit strand en een blauwe zee. Het strand was net meel, zo fijn was het
zand. Na een dag alleen maar lezen, strandwandelingen en in de zon zitten, zijn we weer
vertrokken uit ons paradijs.
Via Kajang zijn we naar Sengkang gereden. Een lange reisdag, maar wel weer een hele
mooie. Vlak voor Kajang moesten we een zwarte sjarong aan omdat we een bezoekje gingen
brengen aan het traditionele dorpje. Hier mogen geen voertuigen e.d. komen en de
traditionele bewoners zijn zwart gekleed (al draagt de jongere generatie steeds meer
kleur). In het dorp zelf hebben we een bezoekje gebracht aan de wijze dorpoudste. Bij
onze gids hebben we een late lunch gegeten. Zijn vrouw had een heerlijk feestmaal voor
ons klaargemaakt. Ze wonen in een traditioneel houten huis en het was leuk om te zien
hoe de mensen leven en wonen. In Sengkang kwamen we laat aan en hebben we verder niets
meer gedaan.
De volgende dag vroeg op om na een ontbijtje van Nasi Goreng een kano in te stappen om
naar een drijvend dorp in het meer te gaan. Vanwege de droogte was het meer niet overal
diep genoeg voor de kano. Een aantal keren bleven we steken en moest onze bootsman het
water in om ons weer los te duwen. Haja (onze gids) bleek de bewoners van het huis dat
we gingen bezoeken, te kennen. Hij had geregeld dat we daar thee gingen drinken met als
snack gebakken banaan. Eenmaal terug in Sengkang hebben we nog een zijde weverij
bezocht. Daarna nam Haja helaas afscheid van ons. Mocht je ooit naar Sulawesi gaan, neem
dan Haja als gids voor het zuiden!
Met onze chauffeur zijn we verder gereden naar Bambapuang. Dit bleek een resort te zijn
op de berg Bambapuang. We kregen een "villa" met een schitterend uitzicht. Helaas was
het hotel/de villa slecht onderhouden. Verder was het complex niet het type waar je met
een spinnenfobie graag zit...Gelukkig geen grote exemplaren gespot.
In dit hotel was het diner inclusief. We moesten doorgeven hoe laat we wilde eten, maar
er werd niet gevraagd wat we wilden hebben. Vonden we al een beetje vreemd. Wat bleek;
er was een tafel gedekt met het mooiste tafelkleed dat ze hadden en de deze stond vol
met allerlei gerechten. Genoeg voor een heel leger. Pfff een collega gaf aan dat je uit
Indonesië twee kilo lichter terug komt, maar dat beginnen wij te betwijfelen... 's
nachts kwam er nog een hagedisje op het bed (lees op Daniela) kijken of hij een plekje
kon bemachtigen.
Vanochtend op weg naar het Toraja-gebied. Na ongeveer twee uurtjes rijden onze nieuwe
gids Enos opgepikt. Hij had een kleine wijziging op het programma want er was in de
buurt een begrafenisceremonie. Hier wilden we uiteraard graag heen. Onderweg zagen we al
overal de typische Toraja-huisjes staan. De ceremonie was interessant om te zien. Alle
familie, vrienden, bekenden en bekenden van bekenden komen samen om de overledene te
eren. Zo'n ceremonie kan soms een aantal dagen duren. vandaag was de "bezoekersdag"
waarbij bezoekers werden verwelkomd. Het is dan gebruikelijk dat je iets meeneemt voor
de familie. Op deze dag werden ook varkens geofferd. Gedeeltelijk worden deze dan bereid
voor de lunch en gedeeltelijk krijgen de bezoekers weer een stuk vers vlees mee naar
huis. Na de ceremonie zijn we weer bij locals thuis geweest voor traditionele lunch.
Lekker soepje, zwarte rijst, Kip gekookt in bamboe met kokos en bananeblad, waterbuffel
in zwarte saus, gebraden kip, gebakken groente en als toetje kleine bananen. Vanavond
hoeven we niet meer te eten. Na de lunch nog gestopt bij een houtsnijderij en een
traditioneel dorpje. Nu lekker nagenieten in een mooi hotel in Rantepao.