Sprookjesvallei

Maar weer even een update van de reis tot nu toe. We zijn inmiddels al weer bijna halverwege en we hebben al weer genoeg beleefd de afgelopen dagen.
Juizhaigou Valley National park: in een woord "SCHITTEREND". Maar dat hebben de mensen die ons op Facebook volgen zelf ook al vast kunnen stellen. Het park bestaat uit een aantal valleien met sprookjesachtige taferelen. Het ene meer is nog mooier dan het anderen en de watervallen zijn ook erg mooi. We kijken onze ogen uit en worden er gewoon stil van. Geen idee of dit hoogtepunt nog wel overtroffen kan worden door iets anders.
Mocht je hier ooit in de buurt komen, ga dit park dan zeker bezoeken, maar doe dit vooral niet in het hoogseizoen als er tienduizenden Chinezen door het park zwermen. Van de gids hebben we foto's gezien en daar wordt je echt niet vrolijk van. Gelukkig is het nu laagseizoen en zijn er relatief weinig toeristen. Westerlingen zie je hier overigens bijna niet.
Na weer een lekkere pittige maaltijd vroeg ons bed in, want de volgende ochtend moeten we vroeg op om onze vlucht naar Xi'an te halen. Het blijkt een klein vliegveldje te zijn op drieduizend meter hoogte. Minpuntje is dat ik giga verkouden ben geworden en dan is vliegen niet echt fijn. Aangekomen in Xi'an ben ik zo goed als doof en dat houdt een aantal dagen aan.
Ons hotel blijkt in het midden van de stad te liggen vlak bij de enorm oude en brede stadsmuur. Verder zitten we midden in een dure winkelstraat. Het hotel ligt tussen een Prada en een Louis Vuitton winkel in. Gucci zit even verderop. We voelen ons helemaal thuis (ahum).
Maar even kijken of we iets van een lunch kunnen scoren. We lopen richting de muur, maar vinden daar eigenlijk geen restaurantjes. Uiteindelijk maar een paar dumplings gekocht en die in het zonnetje opgegeten. Colaatje erbij en " proost opdat het binnen blijft". Daarna de buurt richting het centrum maar eens gaan verkennen.
Het wemelt er van de KFC's, Subway's en Starbucks. De laatste gaan we toch maar ff binnen. De rest van de winkels blijken bijna allemaal een ingang van enorme V&D's te zijn. Met op de bovenverdiepingen een soort van Chinese fastfood restaurantjes.
De Belltower in het midden van het winkelgebied bewaren we voor onze vrije dag.
Voor ons avondetentje hebben we via het internet een tentje gevonden dat er leuk uitziet. We komen bij het adresje en zien een lange donkere hal. Ziet er niet echt aantrekkelijk uit, maar omdat de recensies goed waren lopen we er toch maar even in. We komen de hoek om en dan blijkt het een stampvol restaurantje te zijn. Uiteraard niemand te bekennen die Engels spreekt, maar de kaart heeft plaatjes. Dat, met ons papiertje met in het Chinees de woorden voor kip, varken, aubergine en cola, moet gaan lukken. Een van de serveersters heeft een vertaal-app op haar mobiel staan en daarmee beginnen we te communiceren. Reuze handig en omdat ze WiFi hebben, hebben we het appje zelf ook gelijk maar even geïnstalleerd. Ze wil van alles van ons weten. Waar komen we vandaan, zijn we aan het werk of zijn we toeristen enz enz. We bestellen een gerecht wat zij ons aanraadt en dat blijkt een waanzinnig lekkere vis te zijn. Een goede afsluiting van onze dag.
Dan het beroemde terracottaleger. Eerst gaan we nog even langs een fabriekje waar ze beelden maken volgens de methode die gebruikt is voor het leger. Ook hebben ze mooie meubels te koop. Helaas te duur om naar Nederland te laten komen. Dat ene mooie kastje laten we dus toch maar staan.
Het leger blijkt een aparte ervaring. Van buiten lijkt het een betonnen blok, maar eenmaal binnen zie je de beroemde beelden staan. Nog lang niet alles is uitgegraven en ze zijn nog druk bezig. De archeologen doen dit 's nachts. Naast de grootste en de meest bekende hal, zijn er ook nog een paar kleinere opgravingen die we ook bezoeken.
Na een lunch in een dure (lees ongezellige) toko, klimmen we de de oude muur op om al wandelend de stad van hoogte te bekijken. Als je naar het centrum kijkt, dan zie je nog wat oudere huisjes staan en weinig hoogbouw. Kijk je naar de andere kant, dan zie je alleen maar hoogbouw. Het lijkt wel een bos vol flats.
Die avond zouden we naar een show, maar omdat Wiebe zich niet helemaal top voelt, verplaatsen we dat naar de volgende dag. Jammer voor Wiebe, maar hij heeft voor onze vrije dag een doorlopende afspraak met het toilet. In de middag ga ik er alleen op uit om dat mooie schaaltje die ik gezien heb te scoren en om toch nog even de Bell tower en de drum tower te bekijken. 's Avonds ga ik samen met Angela onze gids naar de show. Ze neemt Wiebe's plaats in bij het eten en we kletsen gezellig over van alles en nog wat. Na afloop van de show neem ik afscheid van haar.
De volgende ochtend nemen we een taxi naar het treinstation. Daar aangekomen is het even zoeken naar het juiste raampje waar we onze tickets kunnen halen. Daarna is het wachten in een drukke hal waar af en toe een rij gevormd wordt als er weer bijna een hekje open gaat naar een perron. In China wacht je namelijk niet op het perron, maar in de hal. Ongeveer een kwartiertje voordat de trein vertrekt gaan de poortjes open en moet je zorgen dat je op tijd het juiste treinstel instapt. Daarna nog je stoel opzoeken en niet te moeilijk doen als je niet helemaal het juiste plekje krijgt. Wees gewoon blij dat je naast elkaar kunt zitten en je bagage ergens onder een stoel kwijt kunt. Boven in de rekken is namelijk geen plaats. Geen idee wat de Chinezen allemaal meeslepen zo'n trein in, maar het is heeeeel veel.
We komen aan in Tianshui en denken dat het hotel vlak bij is. Niet helemaal of beter gezegd helemaal niet. We staan namelijk is Maiji omdat Tianshui helemaal geen treinstation blijkt te hebben. Tianshui blijkt ongeveer 20 km verderop te liggen. De taxi dropt ons bij het hotel en daar spreekt voor de verandering weer eens niemand Engels. Gelukkig hebben ze wel WiFi en wij een vertaal-app. Heel handig, want er blijkt geen reservering voor ons te zijn. Er wordt gebeld en na ongeveer een half uur, is er toch opeens een kamer voor ons. Voor een nacht...nou maak er maar twee van anders moet er morgen weer gebeld worden.
De volgende ochtend worden we opgehaald door een super enthousiaste gids die zich helemaal heeft voorbereid op de komst van Nederlanders. Hij heeft flink op het internet gezocht en weet precies hoe groot ons land is, dat we tulpen hebben, klompen, lekkere melk en heerlijke kaas die hij graag eens zou willen proeven. Die ochtend bezoek we de Maijishan Grotten. Het lijkt om een grote hooiberg met honderden grotten met Boeddha beelden uit allerlei verschillende periodes en dynastieën. Ze zien er daardoor allemaal anders uit. Jammer genoeg zitten bijna alle beelden achter gazen deurtjes waardoor ze slecht te zien zijn. Na de lunch bezoeken we een hele mooie tempel, de Fuxi Tempel. Onze gids (David) vertelt ons uitgebreid wat Fuxi allemaal betekend heeft voor China. Het bekende JingJang komt bij hem vandaan.
Op advies van David stappen we 's Avonds het restaurant tegenover ons hotel binnen voor een hapje eten. Wederom weer geen woord Engels te bekennen, maar een reddende engel in de vorm van een lerares Engels met haar zoontje schiet ons te hulp. Ze maakt gelijk van de gelegenheid gebruik om haar eigen Engels ook even in praktijk te brengen en schuift een kwartiertje bij ons aan. Voor een lerares Engels blijkt haar Engels toch nog niet zo heel erg goed... Maar de vertaling van het menu was prima, want we duiken weer ons bed in met een buik vol lekker eten.